λασιδεύς

λασιδεύς (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «θρασύς, ἄπληστος».

[ΕΤΥΜΟΛ. πιθ. < λάσιος «δασύτριχος» + υποκορ. κατάλ. -ιδεύς (πρβλ. κορων-ιδεύς, λεοντ-ιδεύς)].